Rookmelding #3

De heren van de Stookhoksessies (en hun vrienden) zijn constant op zoek naar nieuwe muziek. In hun zoektocht komen ze veel mooie releases tegen. Met het plaatsen van een Rookmelding delen ze een recente vondst die het beluisteren meer dan waard is.

Daar sta je dan in een zaal met een honderdtal mensen en het voelt als een warm bad: goed voor je lichaam en voor je geest. De ruimte is donker en er komt een einde aan de wachtmuziek en geroezemoes als een scherm begint te knipperen. Er schieten lichten voorbij, maar het scherm, nu met abstracte beelden, trekt de meeste aandacht. Ondertussen loopt een persoon in een zwart vest het podium op en de eerste beats komen uit de speakers. Het publiek komt in beweging en handen gaan de lucht in. Er komen vocalen bij, ‘Is dat Rihanna?!’ Ja, maar anders. Het is geen origineel nummer en ook geen remix. De man achter de knoppen rolt haar in een heel nieuw klankenspectrum, maar de pret is er niet minder om.

Sampling is een kunst op zich. Tegenwoordig is het niet meer weg te denken uit de muziek. Vele artiesten weten de databank van goede klanken en teksten te vinden en te gebruiken. Zo kan zelfs de popmuziek niet meer zonder, hoor hoe een sample van ‘’Your Woman’’ van White Town wordt gebruikt in Dua Lipa’s ‘’Falling in Love Again’’.

Er was echter een tijd dat dat anders was. Denk aan Kraftwerk dat door de mangel wordt gehaald door Detroit techno DJs als Juan Atkins, Grandmaster Flash die nieuwe hiphop beats creëerde met oude nummers of The Justified Ancients of Mu Mu (later The KLF) die met ‘’The Queen and I’’ Abba’s hit hergebruikte op een discutabele manier.^[1]

 Controverse of niet, alle 3 wapenfeiten zorgden er allemaal voor dat het elektronische muziekgenre zich doorontwikkelde. Zodat, in 1996 DJ Shadow het hoogtepunt van sampling bereikte met zijn ‘’Endtroducing’’ album, dat geheel bestond uit het werk van anderen. In het nieuwe millennium kwamen er meer artiesten op, met Girl Talk als een bekende exponent, die met zijn albums en shows bekende nummers door en aan elkaar reeg voor een uitzinnige menigte.

Ondanks dat ik niets tegen popmuziek heb, vind ik de betere sampling erbuiten en komen we aan bij de reden waarom dit artikel geschreven is: nieuw werk van Rabit en Torus. Twee artiesten die de kunst van her- en opwaarderen van bestaande nummers beheersen. 

Rabit

Rabit bracht dit jaar meerdere keer iets uit – een nummer of EP – en dus kies ik voor het recente ‘’The Vault VOL 1’’. De Amerikaan mengt graag hiphop met pop. Hij geeft de voorkeur aan rapnummers met een minimaal geluidspalet. Deze knipt hij er dan keurig uit en schikt de vocalen in nieuw arrangement. Zo begeleiden vrolijke beats Pop Hunna en worden Trina’s verzen ondersteunt met Aphex Twin’s ‘’Windowlicker’’. Daarna neemt de EP een koude wending. Plots komt er een militaire drumbeat op met vocalen van Billy Corgan. De keuze voor ‘’Disarm’’ is opvallend. Geen hiphop en geen luxe. Het origineel is al beklijvend, maar door de beperkte instrumentatie gaat het nummer dieper.

Het blijkt de inleiding voor een donkerder geluid, Cardi B’s ‘’Bodak Yellow’’ en Boosie Badazz’s ‘’Wipe Me Down’’ krijgen elektronische ondersteuning. De club is echt open met die bewerkte Zomby beat van Rabit. De laatste nummers houden dat clubgevoel vast en doen enigszins denken aan ouder werk, zoals ‘’Cry Alone Die Alone’’, waar Rabit meer inventiviteit toont, een selectie: TaTu’s ‘’Show Me Love’’ wordt gecombineerd met gangster rap, Three 6 Maffia met de achtergrondvocalen van Rammstein’s ‘’Mutter’’ en als afsluiter krijgt Rihanna’s ‘’Needed Me’’ een volledige make-over met een hoog synthesizer gehalte.^[2]

Hoe het ook zij, Vault mag dan bestaan uit mash-ups van meerdere jaren, toch weet Rabit er een prima geheel van te maken. Muziekselectie werkt en het hoofd beweegt automatisch mee.

Torus

Aan het eind van de zomer kwam ‘’Summer of Love’’ uit, een EP met 6 mash-ups plus een oude herinnering als intro. Torus begon ooit met instrumentale hiphop, maar experimenteert al jaren met alles dat goed in het gehoor ligt en dat is te horen. Het ene nummer vloeit over in een ander nummer alsof het nooit anders is geweest. Met of zonder getraind oor, het is genieten. Luister naar ’Slow Break’’ en je wordt begroet door een onmiskenbare beat van The Postal Service, het zet meteen de toon. Ook het titelnummer kent een keur aan bekenden: Tracy Chapman’s ‘’Fast Car’’, The Veronicas’s ‘’Untouched’’, Fatboy Slim’s ‘’Right Here, Right Now’’, How To Dress Well’s ‘’Ready for the World’’ en All Saints’s ‘’Pure Shores’’. Als je niet gegrepen wordt door de herkenning dan pakt de kwaliteit of de nostalgie je wel.

Het idee van een zomer vol liefde zit ook meegebakken in de nummers. De vocalen die Torus gebruikt voor de nummers spelen hier een sterke rol. Naast de eerdergenoemde nummers waar de verlangens van het hart al worden bezongen, slaat ‘’Lose Control’’ de spijker op zijn kop. Het blaast nieuw leven in de drum&bass klassieker ‘’Control’’ van Matrix & Futurebound. De tekst spreekt voor zich: ‘I don't want to lose control/ But the minute I feel you next to me your fire takes hold’. 

De EP voelt soms wat loom aan en dat past perfect bij de zomer waar de temperatuur je soms niet tot beweging inspireert. Zo wordt de samenwerking tussen Diplo en Sonny Fodera, ‘’Turn Back Time’’, in een nieuw jasje gestoken met ‘Anything Your Heart Desires’’ waar het tempo wordt geremd, maar niet het gevoel. De afsluiting is handen van 2 instrumentale mixen, ‘’We Share the Same Breath’’ en ‘’Swirling Like a Rocket’’, met ieder een eigen karakter. Toepasselijk voor het thema van de EP: of het nu een verlangen naar of een herinnering aan een mooie zomer betreft, de creaties van Torus zijn fijn om te luisteren. Ook buiten de zomer.

TIPS

Afsluitend, naast de benoemde releases op Bandcamp, raad ik Total Freedom’s Boiler Room sets aan (hoor hoe Total Freedom Rihanna’s Where Have You Been uitkleedt en herschikt). Verder zijn er nog twee documentaires ‘Who Killed The KLF?’ en ‘RiP!: A Remix Manifesto’ het bekijken waard met betrekking tot het onderwerp.

Voetnoten

^1. Weetje! Bill Drummond (medeoprichter KLF) schreef ooit een handboek over het maken van een nummer 1 hit, waarin hij het advies geeft om minstens 3 samples te gebruiken op jacht naar de top.  

^2. Mocht dat donkere geluid je aanstaan, luister eens naar Black Ceiling. Rogue is een prima instapper met bekenden zoals Sade, Lana Del Rey en Evanescence.