De Playlist #26:
Best Of 2018

Iedere maand 15 nieuwe tracks in de playlist. Uitgekozen door één van de heren of andere relaties van de Stookhoksessies. Het kan alle kanten op.

Vigro: Against All Logic -  Hopeless
2018 is een heerlijk muziekjaar gebleken. Als meest opvallend kies ik voor Nicolas Jaar. Dat de man kon dansen was bekend bij mij maar dit album zet je heupen toch echt in vuur en vlam. Prijsnummer is Hopeless wat vooral op een goed geluidssysteem fantastisch binnenkomt.

TMBCT: DOS - I Know You
Lo-fi is in 2018 voor mij toch echt wel wat de klok slaat. Heel veel toffe releases op de kop getikt en het is dan ook lastig om daar een favoriete track uit te pikken. DOS heeft daarin wel mijn aandacht getrokken door in een korte periode veelal uitstekend materiaal uit te brengen. Zijn laatste EP Cant Even is dan ook een echte aanrader onder andere door de track I Know You.

Ronald Tukker: Dimitri & Clarence Brandon - The Force
Deze track verdient het om veel beluisterd te worden. Heerlijke nieuwe, gelaagde track van grootmeester Dimitri Kneppers (voormalig RoXY resident) & Clarence Brandon. En de heren zijn bezig met nog meer nieuwe, gave tracks... Keep them coming!

Andreas Tölle: KYO - All The Same Dream (album)
That's not n easy one for me - but I like some tracks the most ; Shinichi Atobe' s "So Good, So Right" from the album Heat, Emerald Rush by Jon Hopkins, Squaring The Circle by RDTK and "To All My Future Lovers " by KYO w/ Jeuru. I have listened to these tracks hundreds of times, danced, cried, felt deeply touched and they're part of my life from now on so I can't do a real best track. But: I would choose KYO.

Cheers and hugs from Berlin!

Job de Wit: Rebecca Philips - Burnt Peach (Object Blue Remix)
De Engelse dj/producer Object Blue heeft wat mij betreft de beste remix van 2018 gemaakt. De originele versie van zangeres Rebecca Phillips is al een heel cool geprogrammeerd r&b/popliedje over een ongewone aantrekkingskracht. In de remix blijft er van de zang nog een klein stukje over: "Kill me, I'm bit... ter, you're bruising me". Object Blue forceert een baslijn door de track die geen tegenspraak duldt. Afwisselende ritmische patronen knellen je verder af. Pijn is lekker soms.

Theo Ploeg: Seeyousoon - Wonderland
Post-garage/dubstep uit Heerlen van twee gelouterde locale producers. De track markeert een breuk met het muzikale verleden van de stad. In plaats van rauw en hard kiest seeyousoon voor gelaagd, diep en melodieus. Een geluid dat past bij een stad die weg omhoog gevonden heeft en zich langzaam ontpopt tot een centrum voor technologische en culturele innovatie. Ook zonder die, voor mij, diepere laag is 'Wonderland' een briljante track.

René Passet - Beverly Glenn - Ghost House
Ik ontdekte Beverly Glenn-Copeland eerder dit jaar, nadat haar/zijn album uit 1970 opnieuw werd uitgebracht. Ik viel vervolgens als een blok voor die plaat. Onlangs stond Copeland op Le Guess Who, waar de transgender artiest de harten stal met een even charmant als gloedvol optreden. Sommige mensen verlieten de zaal daarna diep geroerd en in tranen. Dit nummer gaat je ook niet koud laten. 

Daan Drubbel: Reckonwrong - Paris Is Melting
Het Whities label was al een tijdje op mijn radar en daar kwam opeens deze release langs. Het artwork viel me meteen op, een beetje in de school van het laatste album van Oneohtrix Point Never, die samen met
typograaf David Rudnick zijn eigen artwork deed. En dat is qua design zeker wel de release van het jaar voor mij. Maar goed, de muziek. Een mooi licht meanderend tingeltangel lijntje, originele percussie met
stiekem toch ook wel een diep basje. En een niet te missen opper Britse zanglijn waarvan je denkt dat je die zelf ook wel zou kunnen zingen. Hoewel teksten inhoudelijk eigenlijk totaal niet aan mij besteed zijn, is dit nummer ook wat dat betreft wel redelijk origineel, geloof ik. Misschien een beetje weird bij de eerste luisterbeurt, maar dat zijn vaak de beste en uiteindelijk de meest tijdloze nummers.

Inge Janse: Diabolical - We Are Diabolical
2018 was muzikaal absurd goed. Ik heb dik 700 singles gevonden die ik wilde bewaren, plus bijna 20 albums. Het maakt dus ook niet uit wat mijn aller-, aller-, állerfavorietste single van dit jaar was, want daarvoor was er veel te veel 9+-materiaal. Dus ik kies gewoon het nummer op wiens energie ik mijn 15 kilometer van de Rotterdamse Bruggenloop gerend heb, een nummer dat al wekenlang door mijn hoofd spookt, waarop ik automatisch mijn handen tot vuisten bal, waarmee ik vier dat metal weer een serieuze plek in mijn muzikale leven heeft gekregen. Diabolical, een melodieuze deathmetalband uit het Hoge Noorden van Zweden, doet op We Are Diabolical alles waar ik muzikaal blij van word: episch en meeslepend zijn, werelden scheppen en vernietigen, durven op te staan en te overwinnen. Klinkt groot, en dat is het ook. Het is precies wat mijn wereld nodig heeft.

Frietboer: Crave My Rave - Masturbation is not a Crime (male version)
De naam crave my rave is voor mij al een winner. Versnelde james brown beat, four to the floor, acid bassline, repetitive, knipoog naar 90's, humor, waarheid! Ik ben over....

Beneden NAP: Versalife - Portamento Quints
We hebben het jaar 2018 nog eens rustig langs gelopen en overzien. Er zijn veel goede platen van meer of minder bekende producers uitgebracht en dan denken we aan onder meer Delroy Edwards, Ekman, Legowelt, Vacula, Buttechno, Neville Watson en Hieroglyphic Being. Maar uiteindelijk gaat de BenedenNAP-crew voor Boris Bunnik, een Nederlandse producer waar we een groot zwak voor hebben. Zijn drie afzonderlijke 12 inches Soul Of The Automaton (deel 1, 2 en 3) onder zijn alias Versalife hebben we erg van genoten, omdat ze alle drie erg goed zijn en elkaar perfect opvolgen. We kiezen voor Portamento Quints, de afsluiter van de reeks Soul Of The Automaton Part 3. Een prachtige Electronica/IDM nummer die het geheel perfect afrond en die qua melodie goed aansluit bij de naderende Kerst (met al die belletjes en tingeltjes). Een vette 9+ dus voor deze zeer standvastige en kwalitatief hoogstaande producer die vreemd genoeg (maar) niet verder in populariteit lijkt te stijgen. Naar onze mening geheel onterecht.

Stefan Koopmanschap: Mr. Fingers - Electron
Toch wel 1 van de meest opvallende releases dit jaar was het nieuwe album van Mr. Fingers. Een fantastisch album die ik toch echt heel veel heb geluisterd dit jaar. Het album mag wat mij betreft niet ontbreken in jaarlijstjes. In KLUB KINK heeft Electron, 1 van de tracks van het album, een prominente plek gehad, en die komt ook zeker terug in de KLUB KINK jaarlijst van 2018.