De Playlist #17:
Job de Wit



Iedere maand 15 nieuwe tracks in de playlist. Uitgekozen door één van de heren of andere relaties van de Stookhoksessies. Het kan alle kanten op.

Deze maand: Job de Wit

Ik zou mijzelf zeker geen jazzkenner noemen en jarenlang luisterde ik er nauwelijks naar. Er kwam immers zo veel goede muziek uit die helemaal van NU was, dat ik mij niet genoodzaakt voelde tijd en energie te steken in een genre dat voor mij aanvoelde als museummuziek. Iets waar naar mijn idee (en niet gehinderd door veel kennis van zaken) sinds de jaren zeventig weinig tot niets relevants in was gebeurd.

Het zal er mee te maken hebben dat The Epic, het debuutalbum van Kamasi Washington, in 2015 uitkwam op het Brainfeeder-label van Flying Lotus, en dat de saxofonist en producer uit L.A. een paar maanden eerder zijn stempel had gedrukt op Kendrick Lamars To Pimp a Butterfly. Maar opeens stond ik open voor een jazzalbum en die van Kamasi kwam binnen. Het zal er ook mee te maken hebben dat het via Spotify veel gemakkelijker was geworden om nieuwe jazzplaten te checken.

Maar dat ben ik sinds een jaar of drie gaan doen dus. Naast alle rap, elektronische muziek, pop en wat dan ook die ik sowieso wel aardig bijhoud.

In deze playlist staan de beste nummers van de beste nieuwe jazzplaten die ik sinds The Epic heb gehoord. Om het binnen de vijftien tracks te houden, zijn crossovers vanuit de elektronische muziek (Floating Points, Hieroglyphic Being) en hiphop (BadBadNotGood) eruit gebleven en voor de vorm heb ik ook Kamasi's vorig jaar verschenen Harmony of Difference buiten mededinging gehouden. En Colin Stetson vind ik heel tof, maar die kende ik eigenlijk al pre-Kamasi.

Het meest "techno" is het album van Jamire Williams. Voor heavy funk moet je bij het James Brandon Lewis Trio zijn (die ik ook in het Bimhuis zag, heel tof). Het meest repetitief is die van Jonah Parzen-Johnson. De opnametechnieken van Makaya McCraven zijn heel interessant en een integraal onderdeel van zijn productieproces. De track van Moses Boyd is het meest een echte banger. Ik heb gemerkt dat ik niet zo van de pianojazz ben, al zitten er het één en ander uit die richting tussen. Een populaire groep als GoGo Penguin vind ik eerlijk gezegd niks. Ik hou van zware saxofoons en moeilijke beats, van pakkende melodieën en verrassende producties. Die hoor je op jazzplaten.

Job de Wit is ex-hoofdredacteur van State Magazine en DJBroadcast. Hij schreef het boek Roxy en de Houserevolutie en maakte jarenlang programma's voor de VPRO op 3FM. Hij organiseert de videoclipavond Fullscreen, schrijft een wekelijkse nieuwsbrief en kiest elke week zijn favoriete nieuwe album op de Instagram-account @disquepopdelasemaine. In zijn podcastserie Studio De Wit interviewde hij o.a. Big2, Amber Arcades, Mocromaniac, Yung Nnelg, Naaz en Faberyayo.

Blijf op de hoogte